Opstarten in Walvisbaai
Blijf op de hoogte en volg Sijmen
30 September 2016 | Namibië, Walvisbaai
Familie en vrienden,
Vandaag ga ik het stokje van m'n vader overnemen als enthousiast blogger. Ik hoop dat ik jullie net zo kan vermaken als papa dat kan.
Dinsdag heb ik op Schiphol afscheid genomen van papa, mama, Marit en Fleur. Wessel moest weer eens voetballen...
Eergisteren ben ik aangekomen op Walvisbaai na een goeie, comfortabele reis. Alhoewel de overstap op Johannesburg wat aan de krappe kant was. Vanaf Walvis Bay Airport een taxi genomen naar Dirk en Yvette, waar Dirk mij stond op te wachten met wat Namibische Dollars. Mijn pinpas werkte namelijk niet...
Na een rondleiding op het terrein heb ik mijzelf even teruggetrokken in mijn 'flat'. Rond 16u ben ik met Dirk naar het centrum van Walvisbaai gelopen en hebben we de meiden (Nora en Louise) opgehaald. Daarna lekker met de taxi naar huis.
Gisteren was de Finse ambassade op bezoek, van dat Fins is echt werkelijk waar geen ruk te verstaan. Er zouden 5 studenten een praktijkopdracht komen uitvoeren om 8u 's ochtends. Uiteindelijk waren er 3 studenten rond half 10... De Finse ambassade was wel onder de indruk van de studenten; hoe goed ze samenwerkte en de snelheid waarmee ze werkte.
Toen de Finnen eenmaal weg waren, heb ik de omgeving ontdekt samen met Dirk en Jenna, de hond van Yvette en Dirk. Je loopt 30 meter van het huis af en je staat in een oneindige zandbak. Op een winderige dag word je eraan herinnerd dat je er zo dichtbij woont. Heel het terras ligt dan namelijk vol met zand.
Dat Walvisbaai rekening houdt met een behoorlijke bevolkingsgroei is goed te zien. Een stuk grond, met de grootte van tenminste 8 voetbalvelden, is al volledig ingericht op vele bewoners. Op het moment wonen er 0 mensen er staan er 0 huizen. De gehele infrastructuur is al aangelegd, wegen, straatnamen, busstation, verlichting, elektriciteit en waterleidingen. Het ligt er al meer dan een jaar en er staat nog geen een huis.
Daarna doorgelopen naar de lagoon waar enorm veel flamingo's leven. Daarnaast leven er ook zeehonden, dolfijnen, pelikanen en als je geluk hebt kun je er walvissen spotten.
In de middag wat 'huiswerk' gekregen van Dirk en dat in de avond netjes ingeleverd. Rond half 4 ben ik naar het centrum gelopen, wat ongeveer 40 minuten duurt, en daar heb ik wat boodschapjes gedaan. Aansluitend heb ik de meisjes opgehaald en zijn we met z'n drieën met de taxi naar 'huis' gegaan. 'S avonds hebben we samen gegeten en daarna heb ik nog contact gezocht met het thuisfront en Fleur.
Jullie horen snel weer van me!
Vandaag ga ik het stokje van m'n vader overnemen als enthousiast blogger. Ik hoop dat ik jullie net zo kan vermaken als papa dat kan.
Dinsdag heb ik op Schiphol afscheid genomen van papa, mama, Marit en Fleur. Wessel moest weer eens voetballen...
Eergisteren ben ik aangekomen op Walvisbaai na een goeie, comfortabele reis. Alhoewel de overstap op Johannesburg wat aan de krappe kant was. Vanaf Walvis Bay Airport een taxi genomen naar Dirk en Yvette, waar Dirk mij stond op te wachten met wat Namibische Dollars. Mijn pinpas werkte namelijk niet...
Na een rondleiding op het terrein heb ik mijzelf even teruggetrokken in mijn 'flat'. Rond 16u ben ik met Dirk naar het centrum van Walvisbaai gelopen en hebben we de meiden (Nora en Louise) opgehaald. Daarna lekker met de taxi naar huis.
Gisteren was de Finse ambassade op bezoek, van dat Fins is echt werkelijk waar geen ruk te verstaan. Er zouden 5 studenten een praktijkopdracht komen uitvoeren om 8u 's ochtends. Uiteindelijk waren er 3 studenten rond half 10... De Finse ambassade was wel onder de indruk van de studenten; hoe goed ze samenwerkte en de snelheid waarmee ze werkte.
Toen de Finnen eenmaal weg waren, heb ik de omgeving ontdekt samen met Dirk en Jenna, de hond van Yvette en Dirk. Je loopt 30 meter van het huis af en je staat in een oneindige zandbak. Op een winderige dag word je eraan herinnerd dat je er zo dichtbij woont. Heel het terras ligt dan namelijk vol met zand.
Dat Walvisbaai rekening houdt met een behoorlijke bevolkingsgroei is goed te zien. Een stuk grond, met de grootte van tenminste 8 voetbalvelden, is al volledig ingericht op vele bewoners. Op het moment wonen er 0 mensen er staan er 0 huizen. De gehele infrastructuur is al aangelegd, wegen, straatnamen, busstation, verlichting, elektriciteit en waterleidingen. Het ligt er al meer dan een jaar en er staat nog geen een huis.
Daarna doorgelopen naar de lagoon waar enorm veel flamingo's leven. Daarnaast leven er ook zeehonden, dolfijnen, pelikanen en als je geluk hebt kun je er walvissen spotten.
In de middag wat 'huiswerk' gekregen van Dirk en dat in de avond netjes ingeleverd. Rond half 4 ben ik naar het centrum gelopen, wat ongeveer 40 minuten duurt, en daar heb ik wat boodschapjes gedaan. Aansluitend heb ik de meisjes opgehaald en zijn we met z'n drieën met de taxi naar 'huis' gegaan. 'S avonds hebben we samen gegeten en daarna heb ik nog contact gezocht met het thuisfront en Fleur.
Jullie horen snel weer van me!
-
30 September 2016 - 17:48
Dylan Koole:
Hartstikke leuk gozer! Ik kijk uit naar je volgende verhaal :)
Groetjes,
Dylan
-
30 September 2016 - 19:41
Annelies Kerckhoffs:
Mooi dat je het stokje overneemt. Zo kunnen wij meegenieten van je avontuur.
Roel -
04 Oktober 2016 - 14:09
Opa En Oma :
Bedankt voor dat mooie verslag wat geweldig dat wij jouw zoo kunnen volgen
Wij wachten op het volgende bericht
Groeten Opa en Oma
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
